سیمرغ

 عشقت صنما...بی سر و سامانم کرد...
چشم سیهت رخنه به ایمانم کرد...
رفتی و غم رفتنت ای دلبر پاک
چون تیشه به جانم زد و ویرانم کرد...

سیمرغ...

ای پاسدار حُرمت دین خدا،حسین(ع) وای پادشاه سلطنت قلبها...حسین(ع) ای اشک ماتمت،شرف و آبروی خلق وای نام دلنشین تو،مشکل گشا حسین(ع)... تنها نه از خلایق عالم،که برده ای با یک نگاه خویش،تو دل از خدا حسین(ع)... عمرش دراز باد و،خدا باد یاورش آنکس که کرد با تو مرا آشنا حسین(ع)... در مکتب تو،ای گل گلزار مصطفی(ص) آموختند زنده دلان،درسها حسین(ع)... تنها نه چشم مردم عالم،که گریه کرد از داغ ماتم تو زمین و سما حسین(ع) غیر از محبت تو به خود ره نمیدهد آن دل که گشت بر غم تو مبتلا حسین(ع) بر پادشاهی دو جهان،فخر میکند آنکس که هست بر سر کویت گدا،حسین(ع)... تو مروه ای،تو رکن و مقامی،تو مش سیمرغ...

ارباب...ای که نام تو بر مرده جان دهد... عطر خوش حریم تو بوی جنان دهد... روزی که داد خلق به جایی نمیرسد دست گره گشای تو ما را امان دهد... "در معرضی که تخت سلیمان رود به باد" هر کو نشد گدای درِ تو،زیان دهد... تو جلوه ی صفات خدایی و تا ابد یاد تو شور بر همه آزادگان دهد... هرکس که خاک کوی تو گردید،بی گمان دستان حق به او شرف جاودان دهد... نور هدایت تو پس از قرنها،حسین(ع)... راه نجات بر همه عالم نشان دهد... "بی امتحان مرا به غلامی قبول کن رسوا شود اگر دل من امتحان دهد"... سیمرغ...

 دور از تو چو چو قصه ای غم انگیزم من...

چون ابر سیه،ز گریه لبریزم من...

بی ماه رخت،بهارِ من...مانند
شبهای بلند و سرد پاییزم من...

سیمرغ...

بعد تو ای نازنین،از زندگی سیرم...بیا
از خودم...از روزگار...از خلق دلگیرم بیا...
تک درخت تشنه ای هستم،در این صحرای گرم
مثل بارانی برایم...بیتو میمیرم بیا...

سیمرغ...